Frank Dillerop

Wat is het belangrijkste in een samenleving? Voor mij is dat het stukje “samen”. Zorgen dat er voor iedereen een plaats is. Dat iedereen gehoord wordt. Dat kan ik niet alleen, maar samen kunnen we dat wel.

Politiek en besluitvorming interesseerden mij al op de middelbare school. Mijn favoriete herinneringen aan die tijd zijn een dag meekijken in de rechtbank en een bezoek aan de Tweede Kamer. Ik ruilde het Drents-Friese platteland in voor het linkse Nijmegen en ging Bestuurskunde studeren.

In Bestuurskunde miste ik de menselijke maat, het idealisme. Het bleef bij theoretisch redeneren over processen. Ik wilde iets doen, mensen helpen, het verschil maken. Zo kwam ik als Verpleegkundige in het Radboudumc terecht. Naast het werk aan het bed, streed ik voor patiëntgerichte zorg. Ik geloof dat wat beter is voor de patiënt, ook beter is voor de organisatie. Vanuit deze betrokkenheid ben ik nu vice-voorzitter van de ondernemingsraad. De plek bij uitstek waar ik kan zorgen dat iedereen gehoord wordt. Patiënten, medewerkers, het zijn geen nummers, het zijn mensen.

Toen Els en ik na onze studies een plek zochten om ons te settelen, kozen wij voor de plek waar wij in onze studententijd zo heerlijk gewandeld, gekanood en gezwommen hadden. Toen wij ons huis in de Lindeboom zagen, aan de rand van de Mookerheide, waren we meteen verkocht. We hebben inmiddels drie dochters en vinden dit nog altijd een heerlijke plek. Ook de meiden zitten prima op hun plek op de Adalbertbasisschool, BSO Villa Bambi en de (water)scouting.

Via een gemeenschappelijke kennis in het Radboud kwam ik in Mook in contact met Lee. Zo rolde ik eerst als commissielid en later als gemeenteraadslid de lokale politiek binnen. Lokaal Sociaal, dat staat voor mij voor het “samen” in de samenleving. Luisteren, maar zeker ook doen. Samen delen en naar elkaar omzien.

Wat zou ik het een eer vinden om wethouder te worden. Zorgen dat de plannen die in de raad gemaakt worden, ook echt uitgevoerd worden. Zorgen voor een socialer Mook en Middelaar. Inwoners zijn geen nummers. Ik wil dan ook, als ik wethouder zou worden, benaderbaar zijn. Luisteren naar ieders ideeën. Want wat beter is voor de inwoners, is uiteindelijk ook beter voor de gemeente. Daarom durf ik jullie nu ook te vragen: Mag ik jullie wethouder worden?